Amedeo Avogadro'nun 1811 yılında ortaya attığı Avogadro yasası veya hipotezi, gazların ana özelliklerinden birinin açıklanmasında kullanılır.
Eşit hacimdeki gazların eşit sıcaklık ve basınç altında aynı sayıda moleküle sahip olduğunu ileri süren bu hipotez, gazların miktarını molekül sayısıyla ifade eden modern kimyanın mühim bir unsurudur.
Avogadro'nun keşfi, gazların nasıl davrandığını idrak etmemizi kolaylaştıran temel bir ilkeyi ortaya koyar. Bu hipotez, özellikle gazların tanımlanmasında ve kuantifikasyonunda büyük öneme sahiptir. Temelde, Avogadro'nun hipotezi şunu belirtir: eşit hacimdeki herhangi bir gaz, aynı sıcaklık ve basınç altında aynı sayıda moleküle sahiptir.
Bu fikir, gazların miktarını anlamamıza ve ölçmemize imkan verir. Mesela, bir litre hacmindeki hidrojen gazı ile bir litre hacmindeki nitrojen gazı aynı sıcaklık ve basınç altında bulunduğunda, her ikisi de moleküllerinin sayısı bakımından eşit olacaktır. Eşit hacimlerdeki gazların aynı molekül sayısına sahip olması, onların farklı türlerine veya kütlelerine bakılmaksızın aynı temel özellikleri paylaştıklarını ifade eder.
Avogadro'nun hipotezi, bir mol gazın içerdiği molekül sayısını tanımlayan Avogadro sabiti ile de ilişkilidir. Dolayısıyla, eşit hacimdeki gazların aynı molekül sayısına sahip olması, her bir gazın bir mol içerdiğini ve bu miktardaki moleküllerin sayısının sabit olduğunun ispatıdır.
Söz konusu hipotez, gazların ideal davranışını ve ideal gaz yasalarını anlamamıza yardımcı olur. Gazların hacimlerinin, sıcaklık ve basınç altında nasıl değiştiğini ve reaksiyonlarda nasıl etkileşime girdiğini görmek için Avogadro'nun hipotezi temel bir referans noktasıdır.
