Bu model, Güneş'in, diğer gök cisimlerinin etrafında döndüğü ve evrenin merkezi olarak kabul edildiği bir astronomik görüşü temsil eder. Bu teori, Güneş Sistemi'nin yapısını açıklamak için kullanılır ve genellikle Ptolemaik (geosantrik) modelin alternatifi olarak ortaya çıkar.
Geosantrik model, antik çağlardan Orta Çağ'a kadar uzun bir süre boyunca kabul görmüştür. Bu modelde, Dünya'nın evrenin merkezi olduğu ve diğer gök cisimlerinin (Güneş dahil) Dünya etrafında döndüğü düşünülmüştür. Ancak, günümüzdeki bilimsel gözlemler ve keşifler, heliosantrik modelin doğru olduğunu göstermiştir. Bu model, Güneş'in merkezde olduğunu ve gezegenlerin, uyduların ve diğer gök cisimlerinin Güneş'in çevresinde döndüğünü açıklar.
Heliosantrik model, özellikle Nikolaus Copernicus'un 16. yüzyılda bu teoriyi daha da geliştirdiği heliosantrik modelle özdeşleşmiştir. Bu model, astronomik gözlemler ve matematiksel hesaplamalarla desteklenerek, Güneş merkezli evren anlayışını güçlendirmiştir. Copernicus'un ardından Galileo Galilei, Johannes Kepler ve Isaac Newton gibi bilim insanlarının çalışmalarıyla heliosantrik model, Geosantrik modelin yerini almış ve modern astronomi anlayışının temelini oluşturmuştur.
