Akne vulgaris olarak da bilinen sivilceler, genetik ve çevresel etkenlerin bir araya gelmesiyle ortaya çıkan kronik inflamatuar cilt hastalıkları arasında yer alır. Ciltte oluşan inflamasyon ve bakteriyel kolonizasyon sonucu gelişen bu lezyonlar, özellikle ergenlik çağında yaygınlık gösterir.
Geleneksel yöntemlerden biri olarak sivilcelere diş macunu sürülmesi sıkça tercih edilse de, dermatolojik açıdan bu uygulamanın cilt sağlığına olumsuz etkileri bulunmaktadır. Diş macunları; alkol, hidrojen peroksit, sodyum lauril sülfat ve kabartma tozu gibi güçlü kimyasal bileşenler içerir. Bu maddeler, antibakteriyel ve kurutucu etkileri sayesinde geçici olarak sivilce boyutunun azalmasına neden olsa da, cilt bariyerinin bozulmasına ve irritasyona yol açabilir.
Diş macunundaki asidik ve alkali bileşenlerin cilt üzerinde oluşturduğu pH dengesizliği, epidermisin koruyucu fonksiyonunu zayıflatır; bunun sonucu olarak yanma, kızarıklık, döküntü ve tahriş gelişebilir. Özellikle sodyum lauril sülfat, ciltte alerjik dermatit ve irritan kontakt dermatite sebep olabilen bir tensiddir. Bu durum, mikrofloranın dengesini bozarak, sivilce patogenezini artırabilir. Ayrıca aşırı kuruyan cilt, lipid bariyerinin zayıflaması nedeniyle yeni inflamatuar lezyonların oluşum riskini artırır.
Sivilce tedavisinde, cilt sağlığını koruyan topikal ajanların kullanımı önemlidir. Düzenli yüz temizliği ve uygun nemlendirme, cilt homeostazını destekler. Klinik olarak etkili olan benzoil peroksit, salisilik asit ve retinoid içeren preparatlar dermatologlar tarafından önerilmektedir. Doğal alternatifler arasında çay ağacı yağı, antimikrobiyal ve antiinflamatuar özellikleriyle destekleyici tedavi olarak değerlendirilmektedir. Ayrıca, kil maskeleri ciltteki sebumu emerek komedon oluşumunu engelleme potansiyeline sahiptir.
