Daniel Day-Lewis, 8 yıl sonra sinemaya döndü ama kimse umursamadı.
Sinemanın en içine kapanık isimlerinden biri olan üç Oscarlı Daniel Day-Lewis, sekiz yıl aradan sonra beyazperdeye döndü.
Ancak dönüş, Hollywood’un beklediği bir zafer değil, sessiz ve sönük bir geri dönüş olarak karşılandı.
Day-Lewis, oğlu Ronan Day-Lewis’in yönettiği “Anemone” filminde rol alarak adeta bir “baba jesti” yaptı.
Bu, kariyerini taçlandıracak bir geri dönüş değildi; daha çok bir babanın oğluna duyduğu güvenin sinemadaki yansımasıydı.
Ne var ki seyirci bu duygusal baba-oğul yardımlaşmasına beklenen ilgiyi göstermedi.
Gişede Sessizlik
Focus Features tarafından dağıtılan film, ABD ve Kanada’da 1000 salonda vizyona girmesine rağmen ikinci haftasında gişede sert bir düşüş yaşadı.
Filmin Avrupa gösterimleri de bu hafta başlıyor. İşin ilginci komşu Yunanistan’da 23 Ekim’de gösterime girecek film, Türkiye’de sinemaseverlerle buluşamayacak.
Peki, Filme İlişkin İlk Yorumlar Nasıl?
Filmi henüz izleyemediğimiz için doğrudan bir değerlendirme yapmamız mümkün değil.
Ancak eleştirmenlerden gelen ilk yorumlara göre yapım, görsel açıdan ustalık taşıyor; görüntü yönetimi akıcı, ses tasarımı etkileyici.
Başrollerdeki Daniel Day-Lewis ve Sean Bean’in performansları beğenilse de senaryoda bazı aksaklıklar olduğu belirtiliyor.
Hikayenin dağınık yapısı nedeniyle izleyiciyle duygusal bağ kurmakta zorlandığı ifade ediliyor.
Yani teknik olarak güçlü filmin senaryo tarafında işler o kadar parlak değil. En azından ilk yorumlar bunu söylüyor.
Bir Geri Dönüşten Fazlası
Yine de şunu ekleyelim; Day-Lewis’in dönüşü belki gişede yankı bulmadı ama “neden döndüğünü” anlayanlar için filmin başka bir değeri var.
Bu, para ya da ödül için yapılan bir film değil; bir babanın sinema aracılığıyla oğluna verdiği bir destek.
Ayrıca “Anemone”, Day-Lewis için yeniden oyunculuğa dönüş isteğini tazeleyen, alıştırma niteliğinde bir proje.
Sonuç Olarak
Anemone, ticari açıdan başarısız olsa da, sinema tarihinin en gizemli oyuncularından birinin yeniden kamera karşısına geçmesini sağladı.
Gişe rakamları düşük olabilir ama eğer bu deneyim, Day-Lewis’in içindeki o yaratıcı kıvılcımı yeniden ateşlediyse, film görevini zaten yerine getirmiştir.