Eski yapıların yıkık duvarları arasında kendiliğinden yetişen incir ağacı, Türk kültüründe özel bir sembol haline gelmiştir. Bu sembol, "ocağına incir ağacı dikmek" deyimiyle ifade edilir. Ancak bu deyim sadece bir mecaz anlam taşımaz, aynı zamanda gerçek bir anlamı da içerir.
İncir ağacı, eski zamanlarda yıkık evlerin yanı başında yetişen ve hızla büyüyebilen bir ağaç olarak bilinirdi. Bu durum, incir ağacını ev sahipleri için bir sorun haline getirirdi. İşte bu nedenle "ocağına incir ağacı dikmek", aslında evini, barkını yıkmak veya ocağını söndürmek anlamına gelir.
Bu deyimin kökeni hakkında ise iki rivayet bulunmaktadır. Birinci rivayete göre, incir ağacının altında yaşadığına inanılan doğa üstü varlıklar, ocağa dikilen incir ağacıyla birlikte ev sahiplerine hayatı zindan ederlerdi. İkinci rivayet ise, incir ağacının suyu çok seven, kökleri uzun ve dayanıklı bir ağaç olması nedeniyle, suyun bulunduğu yöne doğru hızla yayılma eğiliminde olduğunu belirtir. Bu durumda, terk edilmiş evlerin içinde veya bahçesinde incir ağacı yetişmesi oldukça yaygındır.
Dolayısıyla, "ocağına incir ağacı dikmek" deyimi, mecazi anlamının yanı sıra gerçek anlamıyla da evlerin yakınlarına incir ağacı dikmekten kaçınılması gerektiğini ifade eder. Bu deyim, bir evin huzurunu ve güvenliğini tehlikeye atabilecek durumları vurgular ve ev sahiplerine dikkatli olmaları konusunda uyarır.
