Yeni yılın yaklaşmasıyla birlikte dünyada birçok yerde gerçekleştirilen ağaç süsleme geleneği aslında Türklere ait.
Yılbaşı dönemi yaklaştığı zaman birçok kişinin aklına gelen ilk şey bir kutlamadan daha çok ağaç süsleme geleneği. Evlere estetik bir görüntü katmanın yanı sıra yeni bir yıla gelindiğini anımsatan ihtişamlı yılbaşı ağaçları, her yıl milyonlarca insan tarafından vazgeçilmez bir parça olarak tercih ediliyor. Ancak bu geleneğin kökeni, sanılanın aksine sadece Hristiyanlıkla sınırlı değil. Araştırmalar, ağaç süslemenin derin tarihi köklerinin Türk kültürüne dayandığını ortaya koyuyor.
Türklerde Kutsal Ağaç İnancı
Türk mitolojisi ve inanışlarında ağaçlar, yaşamın ve kutsallığın önemli bir simgesidir. Özellikle bazı ağaç türleri, eski Türkler için özel bir yere sahip olmuştur. Türk halk inanışlarında ağaçlar, gökyüzü ile yer arasındaki bağın bir sembolü olarak görülmüş, kimi zaman doğanın ruhlarına adak adama veya dilek dileme ritüellerinde kullanılmıştır. Günümüzde dahi Anadolu'nun çeşitli bölgelerinde ağaçlara çaput bağlama gibi uygulamalar, bu geleneğin izlerini taşıyor.
Nardugan Bayramı: Yeniden Doğuşun Kutlanışı
21 Aralık’ta günlerin uzamaya başlamasıyla birlikte, eski Türklerde doğanın yeniden canlanması kutlanırdı. Bu özel gün, “Yeniden Doğuş Bayramı” ya da Nardugan Bayramı olarak anılırdı. Nardugan Bayramı’nda, Türkistan’da yetişen kutsal akçam ağaçları süslenir, dallarına dilekler asılır ve ağacın altına Tanrı’ya sunulmak üzere hediyeler bırakılırdı. Bu ritüelin, ilahi güçlere teşekkür etme ve gelecek yıl için bereket ve mutluluk dileme amacı taşıdığı düşünülür.
Muazzez İlmiye Çığ, “Çam Bayramı” adlı eserinde, yılbaşı ağaç süsleme geleneğinin Nardugan Bayramı’ndan Hristiyanlığa geçtiğini öne sürmektedir.
Sonuç olarak, çam ağacı süsleme geleneği yalnızca modern bir dekorasyon ya da dini bir ritüel değil, aynı zamanda geçmişten günümüze taşınan çok kültürlü bir mirastır.
