Müzenin bir parçası olarak Büyük İskender(M.Ö. 323) ile aynı adı taşıyan şehrinde İskenderiye Kütüphanesi bulunuyordu. I. Ptolemaios Soter (M.Ö. 282) tarafından Phalerum'lu bilim insanı Demetrius'un teşvikiyle kurulan birden fazla gerçek kütüphane tesisi vardı.
Demetrius, kütüphaneyi binlerce metin, laboratuvar, ders alanı ve benzer olanaklarla entelektüelleri barındıracak şekilde tasarladı. İskenderiye Kütüphanesi'nin, Akdeniz'in dört bir yanından gelen yazarların milyonlarca olmasa da binlerce eserini barındırdığı düşünülüyordu. Aristoteles'in felsefi yazıları, Budist dini metinlere ve İbranice kutsal metinlere eşlik ediyordu. Bunların tümü kütüphanenin kurum içi akademisyenleri tarafından özenle toplanmış, kopyalanmış ve tercüme edilmişti.
Kütüphaneye tam olarak ne olduğu bugün bile hala bir şekilde gizemini koruyor. Julius Caesar, M.Ö. 48'de İskenderiye limanına girdiğinde onu ateşe verdi. Bu yangının hızla tüm şehre yayıldığı ve kütüphaneyi yok ettiği söylenildi.
Başka bir anlatıma göre, kütüphane yangının en kötüsünden kurtulmuş ancak limanın yakınındaki bir depoda saklanan belgeler M.Ö. 20 gibi erken bir tarihte yok olmuştur. MS 4. yüzyıla gelindiğinde İskenderiye'de kalan kütüphane tesisleri, imparatorluk içindeki paganizmi ortadan kaldırmak amacıyla Roma İmparatoru I. Theodosius (Ö395) tarafından hedef alındı.
7. yüzyılda ise İslam'ın yükselişiyle birlikte Halife Ömer ibn El-Hattab, Kur’an-ı Kerim’e aykırı olan her türlü eseri yok etmekle suçlandı.
İskenderiye Kütüphanesi'nin içeriği ne zaman sona ermiş olursa olsun, pek çok bilim insanı bilgi kaybının medeniyet için büyük bir olumsuzluğa neden olduğuna inanıyor.
Amerikan İlerleme Derneği (American Association for the Advancement) için yazan Aria Nouri, disiplinler arası bilimsel, hukuki, tarihi ve diğer bilgi türlerini içeren 700.000 kadar parşömen ile bu durum "İnternete ve tüm içeriğine erişimin kaybedilmesine benzetilebilir.” şeklinde yorum yaptı.
HABER MERKEZİ
