Amerika’da 2 bin kişiyle yapılan bir ankete göre, katılımcılar en mutlu oldukları yaş olarak 36’yı gösterdi. Ankete katılan her 10 kişiden dördü, 20’li yaşlarına geri dönmek yerine 36 yaşında zamanın durmasını tercih ettiklerini ifade etti.
Araştırmada katılımcılar yalnızca 9, 23 veya 36 yaşlarından birini seçmek zorundaydı; bu nedenle 36 sayısının özel bir anlam taşımasa da mutluluk açısından öne çıktığı gözlemlendi.
Yetişkinlik İki Evreden Oluşmaktadır:
Araştırmacılar, yetişkinliği beliren yetişkinlik ve yerleşik yetişkinlik olmak üzere iki ana evre olarak ele almaktadır. Beliren yetişkinlik 18-25 yaş aralığını kapsıyor ve bu dönemde bireyler kimliklerini keşfeder, büyük hayaller kurar ve umutlu hisseder ancak yapılan araştırmalar, bu dönemin mutluluk açısından en yüksek evre olmadığını ortaya koyuyor.
30-45 yaş arası ise yerleşik yetişkinlik dönemi olarak tanımlanıyor. Bu evrede bireyler uzun vadeli ilişkilere ve kariyer hedeflerine odaklanıyor. Çocuk sahibi olma, ev alma veya boşanma gibi sorumluluklar artarken, iş ve yaşam kaynaklı stres de kaçınılmaz hâle geliyor.
Yerleşik Yetişkinlik Döneminde Mutluluk
30-45 yaş aralığındaki 600 kişiyle yapılan ek anketler, yetişkinlerin bu dönemde yoğun sorumluluklarla karşı karşıya olsalar da süreçten anlamlı bir tatmin duyduklarını gösterdi. Katılımcılar, kariyer ve ilişkilerinde belirli bir noktaya ulaştıklarında, 20’li yaşlarına kıyasla daha mutlu olduklarını belirtti.
Araştırma, insanların hayatlarında geri dönmek istedikleri dönemin ergenlik veya 20’li yaşlar değil, 30’lu yaşlar olduğunu ortaya koymaktadır. Bu bulgu, yetişkinliğin yoğun sorumluluklarla dolu olmasına rağmen, aynı zamanda önemli bir mutluluk kaynağı olabileceğini bilimsel olarak desteklemektedir.
